به نظر می‏رسه بیشتر آدم‏ها چه خوب چه بد‍، دلشون می‏خواد خوب باشند. دیروز بحث کلاس استاد رامین در مورد این بود که چه چیزی باعث رسد یک دفعه‏ای و سریع اروپا و رشد روند سرمایه‏داری شد. استاد می‏گفت این انقلاب دقیقا همزمان بود با ظهور مذهب پروتستان. تفاوت پروتستان‏ها با دیگر مذاهب مسیحی مثل کاتولیک و ارتدوکس در اینه که این مذهب، سرمایه‏داری رو نه‏تنها بد نمی‏دونه بلکه اون رو باعث رستگاری در این دنیا هم می‏دونه. و همین طور بر خلاف مذاهب دیگه، رستگاری در دنیا مقدمه رستگاری در آخرته و برای کسب آخرت نباید دنیا رو ترک کرد. به این معنا که یک پروتستان با کسب سرمایه و توسعه هر چه بیشتر دارایی خودش و ملحق شدن به طبقه اشراف، به رستگاری در هر دو دنیا نزدیک می‏شه. و سرمایه داری یک ارزشه. به خاطر همین اختلاف نظره که در مذهب پروتستان، رهبانیت نداریم در حالی که کاتولیک‏ها هنوز مدارس تربیت راهب و راهبه دارند.

با تغییر این ایدئولوژی بود که تغییرات مادی نیز صورت گرفت. استاد می‏گفت: در زمانی که این انقلاب در اروپا اتفاق افتاد، چین و ژاپن از نظر پیشرفت، چیزی از اروپا کم نداشتند ولی می‏بینیم که مثل اروپا رشد نکردند. و همه این ها به خاطر این بود که ایدئولوژی اون‏ها فرق می‏کرد.

از این حرفا این طور برداشت کردم که حرکت مردم به سوی اینه که آدم‏های خوبی باشند و بیشتر انحرافات توی دنیا از این ناشی می‏شه که جای خوب و بد با هم عوض می‏شه و مردم یک چیز خوب رو به اشتباه بد می‏بیند یا برعکس. و الا خوب بودن همیشه برای مردم مورد علاقه است و اگه مردم خوبی رو بشناسن و تشخیص بدن ازش تبعیت می‏کنن. حالا می‏فهمم که چرا از معصومین داریم که:

اگه مردم، خوبی‏های حرفهای ما رو ببینند قطعا ما رو تبعیت می‏کنند.